รวมผลงานเรื่องเศร้าจากปลายปากกาของเชกสเปียร์
บทละครเรื่องเศร้านั้นถือเป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่มักจะให้ความสำคัญในส่วนของเนื้อหาเป็นอย่างมาก เนื่องมาจากว่าบทละครในลักษณะนี้จะต้องเป็นบทละครที่กระแทกใจคนชมแบบสุดๆ เพราะหากว่าไม่สามารถที่จะกระแทกอารมณ์หรือความรู้สึกได้บทละครเรื่องเศร้าจะเป็นกลายเป็นสิ่งที่น่าเบื่อและไม่น่าสนใจไปเลยในทันที ซึ่งตรงนี้เป็นสิ่งที่เชกสเปียร์ไม่เคยทำให้ผิดหวังเลยแม้แต่เรื่องเดียว เพราะด้วยบทอารมณ์ เรื่องราวต่างๆ ที่เขาได้สะบัดน้ำหมึกจากปลายปากกาออกมาเพื่อแต่งเป็นเรื่องเศร้ามันช่างบาดลึกกินใจคนอ่านหรือคนดูจนต้องหลั่งน้ำตาให้กับลีลาการเขียนของเขา
ถ้าจะพูดถึงบทละครเรื่องเศร้าของเขาที่โด่งดังที่สุดก็คงจะหนีไม่พ้นเรื่อง Romeo and Juliet ที่สร้างความประทับใจให้กับทุกๆ คนได้อย่างไม่รู้ลืมมาอย่างยาวนานเป็นเสมือนกับบทละครอมตะที่ไม่ว่าจะกี่ยุคกี่สมัยก็ยังคงที่จะนำเอามาเป็นบทละครได้อย่างไม่มีวันจางหาย เป็นเรื่องราวความรักของครอบครัว 2 ตระกูลที่ไม่ค่อยถูกชะตากันสักเท่าไหร่นัก แต่ด้วยความที่หนุ่มสาวทั้ง 2 ตระกูลเกิดความรักใคร่ชอบพอกันก็ถูกกีดกันต่างๆ นานา จนในที่สุดมีแผนการบางอย่างผิดพลาดโรมิโอ เข้าใจว่า จูเลียต ตายจากการดื่มยาพิษ ทำให้เขาดื่มยาพิษเพื่อฆ่าตัวตาย ทว่าพอจูเลียตตื่นขึ้นมาและเห็นโรมิโอฆ่าตัวตาย เขาจึงใช้กริดแทงตัวตายตามไปเพื่อแสดงถึงความรักอันยิ่งใหญ่ของคนทั้งคู่ จากเรื่องราวตรงนี้จะเห็นได้ว่าเป็นบทละครที่น่าเศร้าแบบสุดๆ ไม่ว่าจะดูกี่ครั้งก็ยังคงเรียกน้ำตาจากคนทั่วโลกได้อย่างไม่ต้องสงสัย ส่วนเรื่องอื่นๆ ที่เป็นผลงานรวมเรื่องเศร้าของเขาก็ประกอบไปด้วย Coriolanus, Antony and Cleopatra, Titus Andronicus, Othello, Timon of Athens, King Lear, Julius Caesar, Troilus and Cressida, Macbeth และ Hamlet นับได้ว่าผลงานแต่ละเรื่องของเขานั้นหากใครได้ลองอ่านหรือว่าได้ลองชมละครที่เขาแต่งเกี่ยวกับเรื่องเศร้า เชื่อเหลือเกินว่ายังไงก็ต้องมีน้ำตาร่วงหล่นอย่างแน่นอน
เมื่อพูดถึงบทละครเศร้าแล้วถือว่าเป็นสิ่งที่ส่วนใหญ่มักจะสร้างมาจากเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความรักเสียเป็นส่วนใหญ่ และความรักที่ว่านี้ก็มักจะเป็นความรักที่ไม่สมหวังเสียด้วย ซึ่งเมื่อมองย้อนกลับมาสู่ความเป็นจริงการที่บทละครเหล่านี้เกิดขึ้นสามารถที่จะสอนอะไรคนเราได้หลายอย่าง แม้ความรักจะเป็นสิ่งที่ไม่มีตัวตนแต่คนทุกคนก็ล้วนที่จะต้องมีความรักด้วยกันทั้งสิ้นเหมือนดั่งบทละครที่เชกสเปียร์เขียนขึ้นมา
